13. DAAN OP WEG NAAR EEN PUURDERE LIFESTYLE

Tijd voor Daan dus. Ik start met een lekker ontbijtje in mijn heerlijke tuintje van Flora Beach House. Mijn dagelijkse horoscoop erbij en daarna een frisse duik in zee. Zo dit is goed wakker worden. Hopla, mijn brommertje op. Op naar Pondy om lekker te gaan shoppen voor wat leuke kadootjes. Kadootje voor die, kadootje voor die, kadootje voor Daan. 'Ohh, shit en ook nog een kadootje voor mijn Franse vriendin. 

L’anniversaire de Severine is aangebroken! Een paar uur later zitten we zingend in de Surguru met haar 2 nieuwe vrienden uit Mumbai. Mijn olifantje valt goed in de smaak en de Indiase chapati’s zijn weer erg lekker maar ook een beetje vet. Het is een grappig stel. Zij ratelt en hij is heel rustig en heel erg zichzelf. Bijzondere combi. Zij is vol enthousiasme aan het vertellen over de cursus raw food die ze heeft gedaan. En dat er een restaurant is in Auroville is waar ik echt naar toe moet. Ik heb het gevoel dat ik opeens heel erg met gezonde foodgoeroes aan tafel zit. Vol in de healthyfood discussie wordt er gevraagd wat we willen drinken.

Om en ik kijken elkaar aan, moeten lachen en bestellen een lekker koud flesje cola. 'Oeh', voelt slecht, maar smaakt heerlijk. Maar ik ben ook echt geïnspireerd door wat ze vertelde, dus de volgende dag op naar de Auroville Live Food Centre voor onze 3 gangen raw food lunch. En ze heeft inderdaad niet overdreven. Geweldig lekker en kleurrijk en als blije verrassing kokosijs toe en dat zonder melk. De sorbets blijven maar aangevoerd worden van achter die toonbank..holadijee! Daan is om, de kookcursus staat geboekt.

DE COOKINGCLASS

De cursus. 9 uur ’ s ochtends en ik schuif aan bij 3 franse stellen van een jaar of 50. Miss Cook verwelkomt me hartelijk en begint haar verhaal met de vergelijking tussen eten en spiritualiteit. Hierbij vertelt ze ook over zichzelf en dat ze altijd zo op zoek was buiten zich zelf naar van alles en nog wat. Man hier, uitdaging daar en 'oh dat feestje mag ik niet missen' en 'daar moet ik bij zijn'. Allemaal maar om een soort geluk te vinden buiten zichzelf. Hetzelfde met al die pizza’s en chapati’s en vette happen die ze maar bleef eten. Totdat ze inzag dat ze maar beter naar binnen kon keren naar zich zelf. Opeens besefte ze: ik ben precies waar ik moet zijn. En zo geldt dat voor iedereen.  Als je te laat bij de film komt, dan is het eerste deel gewoon niet voor jou bedoeld geweest. Ik laat haar theorie nog even tot me doordringen. JE BENT PRECIES WAAR JE MOET ZIJN.  Het is zo’n inkopper, maar ik word er spontaan rustig van. Zeker omdat mijn stemmetje: je bent 2 maanden in India en je bent alleen in dit gebied’ een heel stuk stiller wordt.  

Dat geeft me het gevoel dat ik wat meer kan genieten van het nu en mijn controle wat kan laten vieren. Ik heb die buitenwereld niet nodig om NU gelukkig te zijn. ‘Hetzelfde geldt voor slecht eten’, zegt ze. Als je naar binnen keert en heel bewust bent en genoeg van jezelf houdt, besef je dat je dat niet meer tot je wilt nemen. En dat je geluk uit jezelf haalt en niet uit een pizza;-) Maar ze zegt er ook bij: je blijft een mens en bent niet meteen verlicht. Leg jezelf absoluut geen dingen op. Wees alleen bewust van wat je eet en doet. En als je nu bewust kiest voor kaas en chocola dan is dat is goed voor nu. Lekker van genieten. Dat heeft ook te maken met accepteren wat is en wie je bent. Er zit wat in wat ze zegt, maar ik weet niet of ik het helemaal met ‘r eens ben. Ik hou namelijk heel erg van mezelf als ik een lekker stuk appeltaart eet;-). Maar het is allemaal weer leuke stof om eens over na te denken.

Dan trekt ze de lijn door naar het ‘baby-zijn’. Vroeger werd je gewiegd door je moeder en maakte je je nergens druk over. Er werd voor je gezorgd. Ergens gedurende die reis kreeg je het gevoel dat je op eigen benen moest staan en dat je alles zelf onder controle moest houden. Maar we zijn het besef kwijt dat er nog steeds voor ons wordt zorgt. Niet door je moeder, maar door het universum. Als je dat gaat voelen en ervaren, voel je dat je overal niet zo hard aan hoeft te trekken, maar dat het meer vanzelf gaat. Go with the flow.Van deze gedachte wordt ik nog een stuk rustiger. Nog even en ik stijg op;-)

THEORIE

Dan wordt haar theorie over het eten van vlees op tafel gelegd. Als een dier geslacht wordt, heeft het stress en angst. Die energie zit in het beest en dat eten wij vervolgens op . Alles is energie. Zo had ik het zelf nog nooit bekeken. En als we al ons eten koken en bakken, gaat alle energie, vitaminen en mineralen eruit verloren. Waarom zouden we dat doen? Ons lichaam heeft voeding nodig. En nu verbruikt het al zijn energie om al die E nummers, doorgekookte onzin er weer uit te werken. Als we 100% rauw zouden eten, hebben we nog maar 5 uur slaap nodig per nacht en zouden we spontaan een boek kunnen schrijven, ons huis spik en span kunnen poetsen en nog een nieuwe hobby  gaan zoeken. Ze vertelt het zo grappig en overtuigend, dat ik meteen begin te fantaseren over wat ik allemaal nog meer zou kunnen doen met mijn tijd. 

ETEN KLAARMAKEN 

Maar nu zijn wij aan de beurt. We maken crackers van bij elkaar geperste zaden. Ze gaan in een soort droger waarin ze een tijdje blijven staan. Ze krijgen hierdoor een knapperige byte.  Ook maken we kokossoep van allerlei noten en kokos en daarna flanzen we allerlei gezonde smeersels in elkaar. Miss Cook maakt er ook echt een feestje van om rauw eten klaar te maken en op te dienen. Zo maakt ze van courgette spagetti en als ze de bloemkool door de mixer heeft gehaald, zegt ze met een big smile: 'tada…rice!'  Het ziet er allemaal heel kleurrijk en grappig uit.   

Toch vraag ik me het volgende af: ’Prima al dat koude eten als het 30 graden is zoals hier. Maar wat nu als ik in de november de sneeuw heb getrotseerd en word verleid door de geur van warme rookworst. Mijn lijf schreeuwt dan om iets warms?’ ‘Dat kan ook’, zegt ze. ‘Je hebt gewoon een goed mixer nodig. Het is een investering maar dan heb je ook wat. Als je groenten met kokosmelk pureert op de hoogste stand wordt het vanzelf warm en kun je een heet soepje serveren.’ En dan  komt  het leukste van alles. We mogen alles nu zelf opeten. Joehoe! Ik ben helemaal blij met deze nieuwe recepten en mooie inzichten en ik besluit het eens voort te gaan zetten, dat rauw eten. 

FOODGOEROES

Ik heb zelf een keuken in mijn guesthouse, dus dat moet lukken: fruit, salades en ik krijg wat crackertjes mee in een zakje. De volgende dag schuif ik meteen weer aan om hier mijn lunch te nuttigen. En daar ontmoet ik nog 2 fanatieke foodgoeroes. Dian uit Frankrijk en Shawn uit California. Dian heeft ooit 6 maanden raw food gedaan. Ze voelde zich er zo goed bij en had zoveel energie. Zo ver was Shawn nog niet, maar dat was echt een spirilina man. Hij wilde heel de wereld laten kennismaken met spirulina door het aanbieden van gratis spirulina smoothies. 

(Even voor de leken onder ons. Spirulina is een soort alg, die groeit in het water bij heel veel zonlicht en die heel veel vitaminen en mineralen in zich draagt. Dus helaas is ons kikkerlandje er nog niet geschikt voor.) Hij is ook naar de farm geweest die ik heb bezocht. De farm die gerund wordt door Henk uit Breda. Niet te geloven, de wereld is zo klein. Hij wil het gaan importeren en ik denk daar ook over na. Ik hoor verhalen over spirulina. Als je een maand geen eten zou hebben maar alleen water, zou je op spirulina kunnen leven en whap daar gaat weer een hap naar binnen. Het heeft toch iets raars dat groene spul. Zeker als ik zie dat dat groen allemaal tussen zijn tanden blijft zitten. Tja, Daan is beland in de healthy scene.

MEDITEREN IN HET SPACESHIP

Die passie voor puur eten schept wel een band en we besluiten met zijn 3-en nog een pure ervaring aan te gaan: de Montrimondir bezoeken. Ik zit er al 6 weken, maar ik ben er nog steeds niet in geweest. De gouden bal staat in de ochtendzon te wachten op de volgende groep die mag binnentreden. Een stilte, een lange trap naar boven, into the bowl.. Het geeft een heel raar gevoel. Er staan allemaal vrouwtjes in witte pakjes op onze route die ons de weg wijzen naar de bankjes waar we een setje witte sokken mogen aantrekken. We vervolgen onze tocht op witte zachte sokken over een rondlopende trap. 'Oh my God, feels like I'm in Startrack..haha.' Eindigend in een mooie witte serene ruimte waar we mogen mediteren. Er komt 1 straaltje zon midden door het dak dat schijnt op een kristallen bol midden in de kamer. Ik zit echt in een soort Suske en Wiske verhaal: 'Suske en Wiske en de kristallen bal' haha. Moeilijk om hier geconcentreerd in mezelf te keren na al deze indrukken. Mijn hoofd zit vol met stemmen: ‘Waar ben ik beland?’ 

‘Oh, zal ik mijn ogen dicht doen?’ ‘Of zal ik in de bol kijken’ Oh, maar daar gaat het fluitje al. Onze sessie is al voorbij en we moeten het spaceship verlaten. Toch nog maar een keer terug gaan om in alle rust te genieten van die witte stilte.

Mediteren, raw food een beetje rust. Yeh ik ben gezond bezig. Maar natuurlijk is Daan weer van de extremen. En na 3 dagen komen de gedroogde crackers met spread een beetje mijn neus uit. Ik verlang zo naar een lekkere curry of chapati. 'En ohh, daar ga ik weer..ik ben nog niet verlicht.' 

Maar om toch mijn healthy period voort te zetten gaan we naar Sadhana Forest. Het is vrijdagavond en dan wordt er op de organic dynamic farm een rondleiding gegeven, een leuke film vertoond en gratis organic maaltijd verzorgd. 'Jeuh' Daar wil Daan bij zijn. Ik ben wel een beetje moe, dus besluit niet met de busreis mee te gaan, Shawn en Dian daar wel te ontmoeten en op mijn eigen brommertje te gaan. Just in case ik eerder wil ontsnappen. Heb een hekel aan groepsreisjes met tijden en verplichtingen. Maar 'oh wat is dat ver weg' en 'oh ik ben geloof ik verdwaald' en 'ik geloof dat ik nu op een Indiase snelweg zit met mijn brommer.' ‘Oh..dit gaat hard.’ Zeker de windvlagen van de vrachtwagens die mij bijna van de weg af blazen. Ik zoek en ik zoek en heb uiteindelijk na wat hobbelweggetjes, midden in the forest de farm gevonden.

Een warm welkom, een hele lieve man die het daar runt. De liefde straalt er van af. Ik wil dan ook mee op de rondleiding en vind het erg boeiend te zien hoe zij hier leven. Fietsen om stroom mee op te wekken. Kleine bakjes water die ze gebruiken uit de waterput. Grote kookemmers waarbij de warmte niet verloren gaat, zonnepanelen. ‘Ohh..hier kunnen we iets van leren.’ Maar mijn chapati's beginnen te werken en voel me opeens helemaal niet goed. Terug naar de living en op zoek naar de toilet. Oja, natuurlijk dat is hier gewoon een gat in de grond..haha. Dan komt iedereen terug van de rondleiding. Iedereen in een grote kring op de grond op een kussentje. De film begint: Coca Cola en dat zonder engelse ondertiteling en mijn Spaans/Portugees is niet zo best.  Heftige toestand over de leading man van Coca Cola die allemaal mensen vermoord zou hebben. Heftige shit. De film duurt langer dat mijn billen aan kunnen. Maar dan eindelijk ik het zover. Het is afgelopen en de heerlijke biologische maaltijd wordt opgediend. 'Delicious', zeg ik tegen mijn Australische buurvrouw en ik denk ondertussen het verboden woord. Weet je wat hier lekker bij zou zijn?

'Tjzzzzzzzzzzz..een koud blikje cola.'

12. HET HANGMATPROCES - PLANNEN? NEEM NOG EEN KOP KOFFIE

Het is echt de balans vinden tussen zakelijk zijn en je aanpassen aan de cultuur. Ik ga weer eens op mijn brommertje door het rode zand, op weg naar mijn hangmatproces. Een lang proces. Het gaat allemaal nog niet zo makkelijk en snel als ik had gedacht. Ik merk dat ik heel duidelijk moet zijn in wat ik wil en dat ik het 5 keer moet checken en dan nog weet ik nog niet zeker of het dan zo komt als ik het gevraagd heb.  Opeens denk ik: ’Dit werkt niet zo. Ik moet een beetje orde op zaken stellen.‘ Dus de volgende dag kom ik daar aan met mijn opgestelde contract en excel planning die ik even door wil nemen. Ik word nog net niet uitgelachen, maar daar kunnen ze hier dus echt niks mee. Ik krijg een kop Indiase koffie voor mijn neus en we gaan van de hak op de tak in op allerlei details. Er is weer een sample klaar en Sintra wordt binnen geroepen om um te showen. Die wil ik natuurlijk wel even uittesten. Met wat touwen wordt de hangmat vastgebonden aan de spijlen van het raam. Ze vinden het allemaal erg grappig als ik even later wiegend in mijn hangmat lig om hem te testen.  Ze vinden me zo goed bij mijn hangmat kleuren.

Elango spreekt ondertussen wat zaken door in zijn kantoor als ik gezellig praatje maak met de dames van de productie. Een aantal spreken best goed Engels en de anderen praten een beetje met handen en voeten, maar kan er uit opmaken dat ze het allemaal heel grappig vinden dat ik als vrouw alleen hier hangmatten kom laten maken. Volgens mij hebben ze wel lol met z’n allen. Je ziet ze wel meteen aan het werk schieten als de grote baas weer de hoek om komt zitten. Heb even het gevoel dat ik weer op schoolkamp ben.Oeh..we hebben gekeet, maar zijn net betrapt door de meester. De mogelijkheden voor bolletjes aan de hangmat worden doorgesproken. 

Waar haal ik die vandaan? En hoe kom ik aan kussenvulling van organisch katoen?  En waar kan ik kleine houten boedha’s vinden?  Het komt er uiteindelijk op neer, dat ik naar de markt moet in Pondy om daar zelf het één en ander uit te zoeken. Gelukkig heb ik die ochtend een hele aardige Indiase man ontmoet aan het ontbijt, die me hierbij wel wil helpen. Die avond gaan we alle wholesalers af in allerlei vage steegjes, die ik zelf nooit had kunnen vinden. De bolletjes blijken nergens te bekennen, maar ik krijg het wel voor elkaar om ergens een kussenvulling te laten maken van organisch katoen. Ze flanzen het ter plekke voor me in elkaar. Geweldig!

Het kussenhoesje  blijkt nog een een heel traject apart. Wat voor stof gaan we hier voor gebruiken. Is deze gewoven hangmatstof wel te bedrukken?  Of ga ik toch wat proberen met bambookatoen. Ik heb meerdere lijntjes uitgezet. Elango gaat kijken hoe de bedrukking op de hangmatstof uitpakt. Ik heb ook wat contacten gekregen van Baloe van het Bamboo research centre. Diviy van Lively Bambooshop kan misschien ook wat voor me betekenen. Ik laat bij haar een kussenhoes bedrukken van bamboostof. Een paar dagen later blijkt dat beiden samples geen optie zijn. Die bamboostof voelt toch echt te dun en die kleur komt van beiden kussenhoezen af als ik ze in een emmer fructis gooi. Wat nu? Er blijkt nog een optie. Elango kan de kussenslopen ook ergens anders laten bedrukken.

De volgende dag om half 9 moet ik bij de drukker zijn om zelf de kwaliteit te checken. Het zou in een smal straatje zijn, vlakbij de Bakery in Auroville. Daar sta ik dan om half 9:zoeken en zoeken, zit in een heel raar steegje nu. Besluit Elango nog maar even te bellen om te horen waar het nu precies was. “oh..sorry, the pillow covers were already printed, you don’t have to go there anymore’. Incredible India! En dat is nog maar één van de voorbeelden. Als ik de volgende dag weer aan de gemberkoffie zit daar, kom ik tot de conclusie dat deze print ook niks is. Word er een beetje moedeloos van. Maar Daan geeft niet op. Dan maar weer op pad naar drukker nummer 3.

The machine printing. Ik zie dat er voor de zoveelse keer een raamwerk van mijn ‘happy’ tekst is gemaakt. Wel mooi om te zien, maar schrik wel als ik zie dat de inkt die ze gebruiken er echt heel raar uitziet. Het resultaat spreekt voor zich. De letters kun je er zo afkrabben. Ok. Wat nu? Elango is out of options.

Dan zelf maar al mijn contacten aanboren. Spontaan kom ik Jake tegen en hij weet me wel op weg te helpen met een nieuw adresje. Via Kascha heb ik ook nog een lijntje gekregen: een goede drukker in Pondy. Ondertussen is Elango wat harder gaan lopen en heeft hij ook een goede drukker gevonden in Townhall. Het ziet er ook een stuk professioneler uit en krijg er weer wat vertrouwen in. Het is inmiddels wel allemaal kort dag, maar uiteindelijk blijkt hier een goede print uit te rollen. Eentje, die je er zelfs met biotex niet uitkrijgt. Maar nu die rits nog in het kussenhoesje. Die vind ik niet zo mooi zo. Binnen 5 minuten komt de tailor aangesneld, die ter plekke een dunnere rits dieper in het hoesje naait. Ziet er helemaal goed uit. Ja, ook het kussentje gaat helemaal goed komen.

Ondertussen heb ik ook bedacht dat ik yogatassen wil laten maken. Ik heb allerlei leuke spreuken verzameld van de yogaleraren die ik hier heb ontmoet. Die wil ik graag laten drukken op de tas. Alles wordt doorgesproken met de tailor en krijg binnen een half uur meteen een sample. Het is nog niet in de kleur die ik wil, maar ben helemaal blij dat ze dit voor me kunnen gaan doen. Alleen die sluitingen moeten van hout en het enige wat ik hier bij die shopjes kan krijgen zijn die van plastic. Hmm.

Nu nog wel even mijn teksten definitief afmaken, zodat ze aan de slag kunnen met het drukwerk. Ik wil heel graag de eerste samples mee naar huis nemen, maar die 2^e maand begint ook al aardig op zijn eind te lopen.

Kan ik dan toch nog even weekje naar de bergen? Ik word herhaardelijk lastig gevallen door eenstemmetje in mijn hoofd die zegt: 'Daan, je bent 2 maanden in India en je bent alleen maar op één plek.' Ik zou zo graag nog naar Kerala gaan..of naar de bergen.Ik ben continue bezig met het hangmatproces waar ik nauw bij betrokken ben. Maar ik zie weer een mogelijkheid. Als ik nu een check doe en pas volgende week de andere dingen hoef te checken, dan kan ik mooi een weekje naar de bergen. Dat is maar 6 uur hier vandaan. Krijg er helemaal zin in. Verlang wel even naar wat frissere lucht en de rust van bergen en mooie uitzichten.

Misschien krijg ik daar ook nog wel goede inspiratie om mijn laatste teksten af te maken. Heb zo goed als alle teksten af, maar blijf een beetje steken bij de Love Hammock. Het zou wel komen dat ik daar nu toch niet heel erg mee bezig ben. Maar na wat zenmomentjes in de hangmat en wat mooie mannen die passeren, komen dan eindelijk mijn laatste kussentjes tot stand.

Ik probeer de planning bij Elango er door heen te krijgen, maar alles loopt weer uit. En ja hoor, de keuze wordt voor mij gemaakt. Daan, je kan niet weg. Je moet bij het proces blijven. Achteraf gezien had ik al lang een week weg gekund als ik van te voren had geweten dat alles weer vooruit zou worden geschoven. Pfff..Incredible India!

Maar het geeft ook wel beetje rust. Ok, ik blijf hier en geniet dan ook maar van de rust van op één plaats zijn. Go with the flow. India vertraagt me. Nu heb ik alle tijd om nog leuke workshops te doen, naar het strand te gaan of misschien eens even helemaal niks.

Oja, maar ondertussen nog wel even zorgen dat mijn logolabels uit Vietnam overkomen en dat mijn tassen worden verscheept uit Vietnam. Dus daar ga ik weer wat middagen in de internetshop. Eindelijk is de dag daar, de deal is rond. Het hangt er nog om of mijn labels op tijd zijn. Maar in principe kan ik vrijdag mijn hangmatten ophalen. Ik lieg dat ik vrijdag mijn vliegtuig moet halen. Ja het is wel India. Ik heb de spelregels eindelijk door. Haha. Ik heb nog uitloop tot dinsdag. De tekst en alle info is aangeleverd. Tijd om te vertrouwen op Elango. Tijd om los te laten. Tijd om nog even lekker genieten van mijn laatste 10 dagen India of zal ik nog Jute enveloppen laten maken in Pondy? 

NEE. GENOEG TIJD BESTEED AAN MIJN WAAR. NU IS HET TIJD VOOR DAAN.