11.'TOEVALLIGE' ONTMOETINGEN..DAAN MAAKT VRIENDEN

 MY ROOMMIES

 Yeh, ik heb nieuwe vrienden gemaakt hier in Flora. Er is hier een gezellige binnentuin, waar we lekker met z’n allen lang buiten kunnen zitten. Vanavond zit ik hier met een stel uit Zwitserland. Ze zijn helemaal op de motor hier naar toe gekomen. Wel heel bijzonder om te horen dat ze dit zo gedaan hebben en wat ze onderweg beleefd hebben. Dat is weer eens wat anders, dan het vliegtuig pakken. De jongen betrekt me meteen bij zijn Italiaanse vrienden:een wat ouder stel uit italia. Echt heel lief, maar ze spreken geen letter Engels, dus zodra onze Zwitserse tolk verdwenen is, moeten we het met handen en voeten doen. 

Zo spelen we klappen en camps met de kids van het guesthouse en de Italianen in 3 talen..haha. Echt komisch. Vooral als het adrenaline gehalte oploopt en het temperament van die dropjes uitmondt in meppen als ze niet tegen hun verlies kunnen. Ik zit meer dan een week elke ochtend met mijn Italianen aan het ontbijt. Ik blijf toch elke dag hun horoscoop voorlezen uit de krant in het Engels. En daar kunnen ze wel om lachen..of ze het begrijpen is een tweede.  Maar ik ben in ieder geval uitgenodigd in hun huis in Toscane;-)

BIRTHDAYBOY

Heb ik net al mijn bezoekjes in Pondy volbracht en sta ik op het punt weer naar huis te vetrekken, loop ik tegen een nogal iele Indiase jongen aan die een beetje beteuterd om zich heen staat te kijken. Er ging niemand mee een biertje drinken en hij was jarig vandaag. ‘Do you want to drink a beer with me?’ De woorden: “No, I don’t have time”, lagen al in mijn mond, maar had toch eigenlijk wel een beetje medelijden en bedacht me hoe leuk het zou zijn als ik wel eens mee zou gaan. 10 minuten en 5 straten verder belanden we in een hele foute Indiase tent, die hij heeft uitgekozen. Het is nogal donker met wat vage neonlichtjes en er lopen alleen maar mannen binnen. Oh my God,  wat is dit? We gaan aan een tafeltje zitten en even later verschijnen er 2 halve liters bier en een plateautje met nootjes.  Die verjaardag moet toch goed gevierd worden!  Geen idee hoe oud ie is geworden. Het kan 16 zijn maar ook 40. Het is zo moeilijk te zien hier. 38 dus…haha. Ik word meteen meegesleept in een heel treurig verhaal. Zijn moeder is vorig jaar overleden en hij dronk altijd een biertje met zijn moeder op zijn verjaardag. Hij is wel heel sentimenteel en ik heb met hem te doen. Ik vind het mooi dat ik de traditie mee in ere mag houden, alhoewel ik zijn moeder niet ben. Maar ondertussen wordt de rekening even gepresenteerd, of ik die even wilde betalen, want hij heeft geen geld bij zich. Ik voel me nogal in de zeik genomen. En dan wilde meneer ook al biertje nummer 2 bestellen. Ik vertel hem dat dit echt niet kan. Ervan uit gaan dat ik betaal? Wat? Maar als ik hem dan zo verdrietig zie kijken, besluit ik het maar even door de vingers te zien en dit ene biertje uit te zitten. Ik help hem aan een leuk verjaardagsmoment. Maar als hij mijn leeftijd begint te schatten op 42 is mijn irritatiegrens toch wel aardig bereikt. Maar het gesprek gaat verder. Hij heeft nog nooit een vriendin gehad. Hij heeft zelfs nog nooit sex gehad. 'Oh my god. Wil ik dit echt weten?' Ik vertel heel relaxed dat het tijd is dat hij eens een leuk meisje moet gaan versieren. Hij luistert heel serieus naar mijn advies en we hebben best een grappig gesprek. Maar zodra ik het idee krijg dat hij het op mij heeft gemund, besluit ik dat deze ‘goede daad’ actie wel weer genoeg is geweest. Hij wil nog een lift, maar ik wuif ik hem vrolijk een fijne verjaardag toe en vertel hem dat ik voor hem een mooie vrouw zal instralen. But not me en daar ga ik weer.  

DE CLOWN

Al wiegend in mijn hangmat, zie ik mijn nieuwe buurvrouw aankomen. Rasta’s, een stoer jurkje en een enorme glimlach verschijnen langs mijn veranda. Ze heet Maria, komt uit Duitsland en ik val bijna uit mijn hangmat als ik hoor dat ze al 4 jaar aan het reizen is. ‘Wow!’ is mijn eerste reactie. Dit wil ik ook. Wat relaxed, wat bijzonder. ‘ Ja, je kan altijd wel ergens werk vinden’ . Oh, wat heb ik een bewondering voor haar vrije manier van leven. Ze vertelt dat ze een half jaar Clown is geweest in Spanje..haha. Het lijkt wel een film. Wat een enthousiasme en vrolijkheid. Helaas slaat dat een paar dagen later om als ik hoor dat ze geen geld meer heeft om nog een nacht in Flora Beach Guesthouse te slapen, omdat haar maatje weer doortrekt en haar tattoo-apparaat is gejat. Ik bied mijn halve bed nog aan, maar ze besluit toch op eigen benen te willen staan. Ik schrik dan toch wel als ik ze ’s nachts remi door de forest zie lopen met haar rugzakje. Oehhhh dat is de andere kant van het vrije bestaan en besef dat ik mijn bedje toch ook wel heel erg kan waarderen.

DE BLESSERS

Ik loop weer eens te te stressen om alles op tijd af te krijgen. (wat, kun je lezen in mijn volgende hangmatblog) Ben mijn laatste dingen in Pondy aan het regelen, maar verlang echt even naar een rustmomentje in Kascha’s place. Nog een plekje vrij om mijn vertrouwde spot waar ik aan kan schuiven. En niet voor niets, want daar ontmoet ik 2 hele bijzondere vrouwen. Ze blijken uit Amsterdam te komen en een soort blessing oneness week gedaan te hebben hier. Heel heftig maar wel heel bijzonder. Ik vertel over mijn drukke programma hier en ze vinden het geweldig om te horen wat ik allemaal doe. 

 

Maar zien ook dat ik mezelf een beetje aan het uitputten ben. Het gaat over mijn controledrang. Dat ik zeker wil weten dat ik hier alles goed voor elkaar krijg. Het komt er al snel op neer dat alles draait om vertrouwen en loslaten. Maar ja hoe doe je dat? En hoe krijg je dan toch alles voor elkaar? We hebben het al snel over de grote beer op de weg:FEAR. Ze heeft er wel een mooie afkorting voor: FALSE EXPECTATIONS APPEAR REAL. Ze laten me weer even stilstaan. Het lijkt wel of ze letterlijk even de stop knop hebben ingedrukt. Zij komen niet voor niets op mijn pad. Ze geven in Nederland ook blessings en Jacky vraagt of ik van haar een blessing wil hebben. En daar zit ik dan. 

Op mijn stoeltje bij de uitgang met een hand op mijn hoofd.Ik mag aangeven wat mijn intentie is. Zij neemt die van mij met liefde over en kijkt me vol overgave aan. Ik sluit mijn ogen voor een paar minuten en ik ben geblesst. Ik voel zoveel dankbaarheid en dan krijg ik er nog een schepje bovenop. Corneli, de moeder van Jacky wil me er ook graag nog één geven. Wat lief! Ik ben helemaal ontroerd, maar ook weer helemaal opgeklaard. En ik straal. Wat een bijzondere beleving was dat. De rust is weer terug gekeerd. Daantje is weer opgeladen!

10. INDIA ZORGT VOOR MIJ..

Ticket verlengd! Joehoe! Ik ga gewoon een maand langer blijven hier in India. Wat een ruimte opeens in mijn hoofd. Maar moet natuurlijk wel even praktisch schakelen. Financieel wordt het wat krapper, dus tijd om weer te verhuizen naar een goedkoper plekje. Balagi, die Indiase jongen uit de Nature Loft heeft wel wat vriendjes en belooft een superkamer voor me te regelen met beachview. Bepakt en gezakt met hem op de scooter waarbij ik niet meer weet waar ik mijn voeten moet laten. 

En daar kom ik dan in mijn 2^e thuis…De Flora Beach Guesthouse: roze huisjes met een binnentuin en zelfs een klein zwembadje. Geweldig! Word met open armen ontvangen door de eigenaar die meteen een koffietje serveert. Ik neem mijn intrek in kamer nummer 3 met eigen badkamer en veranda. Vooral dat laatste is niet onbelangrijk. Kan ik eindelijk mijn hangmat ophangen. Ik merk dat ik echt los begin te komen van thuis. Ik rijd elke dag lekker op mijn brommertje alsof het de normaalste zaak van de wereld is.Ik schrik inmiddels niet meer van de koeien en voorbijrazende bulldog-bussen.Ik begin me echt aan te passen aan het verkeer.I go with the flow, alsof ik hier al jaren woon..

De eerste jongen die ik in mijn nieuwe guesthouse ontmoet is Rajiv, een Indiase masseur, die ook healings geeft. Ik maak uit beleefdheid even een praatje, maar voor ik het weet, ligt ie naast me op het strand en is hij mijn handen aan het lezen. De pink en middelvinger staan voor mijn kracht in communicatie, de ringvinger geeft aan dat ik iemand die heel belangrijk voor me was, ga loslaten..hmm. En nog 2 vingers die zouden mij geld gaan brengen. Haha, nou, dat is toch fijn om te weten. Maar dat is niet alles. Hij zegt: 'Volgens mij ben jij een metaal type.' Dit gaat om de types die je kunt zijn zoals aarde, water, vuur etc. ‘Why?’ ‘When you get hurt, you are going into your shelf.’ De tranen springen in mijn ogen. ‘Shit, die jongen ken ik nog geen minuut en die raakt meteen de kern.’ ‘Ben ik dan toch weer doorgeslagen naar de andere kant?’ Verharde Daan:niks kan mij raken en ik heb weer een muurtje. ’I can see that your heart is closed‘. Au, hij kan wel eens een beetje gelijk hebben. Dacht klaar te zijn met mijn verdriet, maar schiet dan weer door naar de overlevingsmodus. Die staat verkeerd geprogrammeerd zou je zeggen..hmm. Aan de andere kant snap ik mezelf wel. Ik heb er even echt geen tijd voor, heb hier wel een hangmatproject te realiseren!

Nog geen 2 dagen later sta ik een leuk shopje op de weg richting Auroville. Ondanks al mijn vooroordelen,(de shop heet ’same same but different’) tref ik wel een bijzondere vent aan. Het zijn allemaal van die healers hier. Mijn aura wordt meteen gelezen en ik word vol gestopt met lekkere Indiase koekjes. Chakra 2 en 4 zijn niet in balans..haha.  Is dit een grap of een goedkope versiertruc? Ik ben ervan overtuigd dat hij 2 en 4 wel wil openen;-) maar we houden het bij het mobiele internet wat hij voor me kan regelen en die heerlijke koekjes waarvoor ik terug mag komen.

Wat is dat toch met al die chakra’s van mij? Ik dacht echt dat ik al heel wat verdriet kwijt was. Ik zal ook wel te hard werken en ik besluit maar weer eens een dagje met Severine te gaan shoppen in Pondy. Echt ontspannend kan ik het niet noemen. Bij 29 graden over de markt en door Nehrustreet, maar het is wel erg gezellig. Zeker als we aan onze mannenverhalen boven tafel komen onder het genot van heerlijke versnaperingen in de Surguru. 

Als we samen op de brommer de terugtocht gaan aanvangen, wijst ze me er op dat ik wel op elk kruispunt moet toeteren. Tja, ik was al een tijdje op zoek naar dat ding. Waar zit die claxon? Na wat geklungel heb ik um eindelijk gevonden en wil vol enthousiasme dat ding laten horen: meh! Klinkt echt als een frog…haha en dat tussen al die loeiende sirenes hier..haha. Contrast is te groot. Dit heeft totaal geen zin.‘Wat rijd dat ding toch schokkerig’, denk ik wel, maar ik blijf helemaal gefocust op de weg. Severine is afgezet en ik heb het weer gehaald. Daantje is thuis, maar oh nee..de poort is dicht. Ik klop, niemand doet open, ik roep, niemand doet open. Ik kijk om me heen. Het is best donker en verlaten hier. Oh nee. Shit..wat nu? Op het strand slapen tussen de fishermans? Neeee..geen optie. Ik ben al aan het kijken hoe hoog dat hek is. Hmmm..met een aanloopje misschien te doen. Maar er komt na een half uurtje gelukkig iemand voorbij die een telefoonnummer heeft  van dit Guesthouse. Na 20 keer proberen wordt eindelijk de ‘slaapwachter’ geroepen, die in slaap gekukeld was. Fiew, weer een nachtje overleefd in India.

De volgende ochtend wil ik met goede moed weer op mijn bolide springen, maar oh de band is plat. Aha, dat was dat gewiebel gister..haha. Maar op elke hoek van de straat staat wel weer iemand om me te helpen. Geweldig! Dit valt me wel op hier. Mijn laptop crasht, binnen 2 minuten een reparatieadres, mijn brommer start niet meer…et voila, die Indiase mannen hebben um zo aan de praat, ik sluit me buiten en er komt weer iemand te hulp. Zo sta ik de andere dag aan de rand van Auroville en die brommer van mij doet echt niks meer, maar deze keer kan het ook wel eens de bezine zijn, want ik geloof dat ik toch wel ietsje te lang heb gewacht. 2 seconden later stapt daar een vent uit IJsland van zijn motor af. Ja ik zie het al. Spring maar achterop. Binnen 2 minuten gaat het over onze gebroken harten, ik koop een een sinasfles petrol  en er volgt een big hug midden op de weg..haha. Er wordt hier echt voor me gezorgd. Geweldig!