8. VAN STAD, STALKER NAAR SERENITY

Even een breakpunt in Cafe l’Espace: een drankje, een relaxed bankje en eens even kijken of hier nog interessante mensen zitten. Er zit één man alleen en daar wil ik eigenlijk niet bij zitten. Hij ziet er uit als een oude patserige man met een heel fout glinsterend kettinkje onder zijn t-shirt. Sorry voor mijn oordelend gedrag. Ik ben nog niet verlicht.;-) Nog geen 10 minuten later zit deze man naast me. Uit beleefdheid sla ik zijn verzoek om met me te praten niet af. Het blijkt een Duitse zakenman. Tenminste hij heeft altijd voor een groothandel gewerkt. Nu is hij gestopt en een jaar aan het reizen om vervolgens voor zich zelf te beginnen met import van allerlei luxe producten. 

Interessant is het wel om van een die-hard importeur even de kneepjes van het vak te leren, dus die komt weer niet voor niks op mijn pad. Ik merk wel dat ik in een hele andere markt bezig ben. Hij trakteert op mojito’s, dus ik geniet er maar van en moet ook wel lachen om al zijn sterke verhalen van vroeger, waarin hij heel veel alcohol verpatste in de trein door Rusland om zijn Russische munten te wiswassen. Ik baal wel als er een leuke jongen binnenkomt, waar ik misschien veel liever naast had gezeten. En die denkt nu dat ik een stel ben met deze patser. Oh nee.  Maar goed, het is best gezellig. Tot ik opeens besef dat de avondklok al heeft geslagen. Moet voor 10 uur binnen zijn in mijn ashram, anders gaat de poort dicht. En het is inmiddels half 11. Ik racen op mijn fietsje, waarbij ik nogmaals een extra versnelling inzet in het laatste stukje, waarbij ik door de enge slobbewijk moet. Ik word een beetje zenuwachtig als het hek dicht is en er allemaal creepy figuren staan te azen op mij en mijn tas. Maar fiew, hij is niet op slot en ik ben binnen! Veilig in mijn klooster;-) Volgende dag. Tijd om te vertrekken richting Auroville, maar eerst maar een lekker ontbijtje op de boulevard.

En wie zit daar? Christian, de Duitse zakenman. Hij is helemaal enthousiast. Hij wil ook wel verhuizen richting Aurovillle en wil me wel meenemen op de scooter om wat guesthouses uit te checken. ’Tja, wil ik dit?’ Ik wil niet aan hem vast zitten, maar tja, het is wel handig als hij even met z’n scooter rijdt. Anders ben ik niet zo mobiel. Dus, daar ga ik dan. Ik probeer zodanig te gaan zitten dat ik me achter kan vasthouden en me niet over zijn zwembanden hoef vast te grijpen. De eerste plek om uit te checken is het strand, net voor Auroville. Ik stap af en blijf met mijn kuit aan de knalpijp hangen. 'Oeh'. Dat doet pijn en zie even daarna dat er best wel wat vellen los hangen, een flinke brandwond dus. Tanden op elkaar en wat water er op. De eerste die ik hier tegenkom is Sri, die bijzondere jongen uit Kascha’s Place. Op mijn vast stek heeft hij daar zijn diepste gevoelens met me gedeeld en heeft hij de scheurtjes in mijn hart gezien. Een hele bijzondere ontmoeting. We worden meteen uitgenodigd bij hem en Kascha thuis.(Kascha is de eigenaresse van mijn favoriete werkplek in Pondy)Zij wonen hier supermooi aan het strand. 

Voel me beetje ongemakkelijk. Zij denken natuurlijk dat dit mijn nieuwe vlam is. En even later sta ik met Christian in de Nature Loft. Wow,een kamer met splitlevel met 2 bedden en een open dak. ‘Oh, we can even share this room’. Ik dacht het niet en ik check snel in bij the Blue Beach Cottages, in de hoop dat hij toch maar voor dat andere guesthouse gaat. Fiew, dat doet hij. Maar elke keer als ik een stap op het strand zet, kan ik niet om hem heen. Hij wil mee naar het hangmatbedrijf, samen zwemmen en samen eten. En oh nee, hier heb ik echt geen zin in. Ik geloof dat ik er een stalker bij heb.Ik schud hem uiteindelijk vriendelijk af en begin een beetje te relaxen hier.

Wat een geweldig plekje hier aan het strand. Een knalblauw guesthouse en een kamer met mijn eigen veranda met uitzicht op zee. ’s Ochtends half 6 besluit ik mijn bed uit te springen en yoga te gaan doen op het strand. Voelt echt super om zo de zon te begroeten en helemaal zen aan de dag te beginnen.  En dan daarna lekker in mijn sarong op de veranda begint te inspiratie te komen. De eerste teksten voor mijn hangmatten vloeien zo uit mijn pen. Er hangt hier een hele relaxte sfeer. En je kan hier gelukkig wel in bikini op het strand liggen zonder visueel te worden uitgekleed door de Indiase mannen.(Tenminste die illusie had ik toen nog.) Ik kom een geweldige vrouw tegen op het strand. Iben, de hippie uit Denemarken, die hier al heel vaak is geweest om te overwinteren. Ze geeft massages en treedt overal op als zangeres met haar gitaar. Ik vertel haar over mijn ex-vriend en mijn loslaatproces. Ze is heel grappig en het eerste wat ze erop zegt met een big smile op haar gezicht is: ‘You should have some sex, girl!’ Haha..ja en dan nog wat drugs rock and roll;-)

Serenity Beach doet me goed. Ik mediteer en doe yoga en geniet van de brandende zon op mijn huid. Ik hoor van Iben dat het bekend staat om het strand, waar heel veel wordt losgelaten en dan heeft ze het niet over de ontlasting van de fishermans ;-) Het heeft een magische werking op mensen. Achteraf kan ik zeggen, dat het dat voor mij ook zeker heeft gehad.

Op weg naar mijn hangmat bedrijf loop ik Bryan en Amy tegen het lijf. Een Haagse dude en een Engels meisje op de fiets, een beetje verdwaald op hun ontdekkingstocht. Ze zijn helemaal relaxed en praten ook een beetje zooooooooooo. Super gezellig. Nieuwe buren op Serentity Beach. Ik ben best gehaast met al mijn rennen en schrijven voor mijn hangmatten en zij zitten in een super ontspannen travelmood. Het is wel goed voor mij dat ze mijn tempo af en toe een beetje afremmen. Maar ik vind het ook lastig, omdat ik soms ook graag de reiziger ben i.p.v. de zakenvrouw. ;-) Dus ik ga wel even lekker mee in de travelmood en word helemaal geïnspireerd door de mooie tekst die Bryan me laat horen op zijn Iphone van Frank Boeijen:

‘GELUK IS LUIEREN IN EEN HANGMAT IN EEN WEZENLOZE STILTE’ Dit gaat natuurlijk helemaal over mijn meditatiehangmat. Ja, het wordt tijd om daar zelf eens in te gaan liggen.