3. OP ZOEK NAAR BALANS

Half 7 ’s ochtends en ik rijd met mijn fietsje door Pondy en zie de stad rustig ontwaken. Kramen worden opengetrokken en de eerste dampen van idly's en samosa’s bereiken mijn neus. Ik ben op weg naar mijn eerste yogales. 5 medecursisten, een matje onder mijn arm, een rooftop en een super uitzicht op zee. Wow, wat is het mooi om zo de dag te beginnen. Eenmaal 10 oefeningen verder, wordt verzocht allemaal de positie 'boot’ aan te nemen. Ik zet al mijn kracht in om die benen boven de grond te houden, maar mijn buik is zo aan het trillen dat het gewoon komisch is. 'You’re not in balance, girl' , klinkt het in mijn oren. 'Duhhh, dat had ik je ook wel kunnen vertellen' Zo, maar deze komt wel binnen en moet moeite doen om mijn tranen te bedwingen. 'Auw, I know, I know, ik ben emotioneel nogal een puinhoop.'

Tja, wat wil je, als je net je relatie overboord hebt gegooid en je hebt op dat moment geen vriendinnen om je heen die je vertroetelen met repen chocola en woorden als 'er lopen nog zoveel leuke mannen rond' en 'het komt wel goed schatje'.

Maar beetje bij beetje ben ik wel lekker de stad aan het verkennen en mijn draai aan het vinden. Vandaag loop ik opeens een knalpaars pand binnen waar bij de oranje muren en roze luiken bijna zingend op me afkomen. Heerlijk, dit is een winkel voor mij. Hier wil ik wat langer in vertoeven. En zo laat ik me in allerlei straatjes verrassen door inspirerende winkeltjes. Zo ook door Café des Arts. Wow! Dit is een winkel- en lunchcafé in één. Dat, wat ik zelf heel lang heb gewild. Een vrolijk gekleurd winkeltje, een rustig binnentuintje, een boekenkast waar je alles uit mag lenen en een kunstgallerij binnen. Er hangt een hele relaxte lounge sfeer, een oase van rust. En dat in een straal van 30 meter van de drukke straten. En ze hebben wifi, joehoe! Contact met de buitenwereld ;-). Ik ontdek hier mijn ideale werkplek. Ik wurm me in een nis in de muur vol met kussentjes, waar ik perfect mijn laptop kan inpluggen. Daan is back in business, want ja nu wordt het ook echt tijd om eens aan de slag te gaan met mijn missie hangmatten. Wat wil ik nu precies? Het concept is duidelijk, maar ik ben er nog niet helemaal uit waar ik mijn teksten ga plaatsen.

En waar ga ik dat weeshuis vinden? En hoe kom ik precies bij dat hangmatbedrijf? En oja, ondertussen moet ik ook wel even checken hoe het gaat met de kaartjes die aan mijn eerste tassen worden geknoopt. Want ik zit dan wel hier, in Nederland wordt er hard gewerkt om mijn eerste tassen in de kast te krijgen bij Feito Com Amor. Dank je Suus, Cas, Pam en Cees dat jullie dit hebben mogelijk hebben gemaakt. Maar eenmaal verbonden met de wereld is de verleiding groot om al mijn vriendinnen eens even te vertellen van mijn Eat Pray Love avontuur en eens lekker bij te kletsen op de chat. En dit geldt ook voor al de mensen, die ik hier weer ontmoet. Zo word je wel van het werk gehouden. Zeker als er opeens die stoere vent tegenover je komt zitten en je precies in de gaten houdt. Mijn Loesje tekst schiet opeens door mijn hoofd. Liefde is kijken of hij kijkt, maar als hij kijkt, moet je niet kijken, want dan ziet hij dat je kijkt. Ha ha, de eerste flirt is een feit. Kan er helemaal niks mee, want krijg spontaan buikpijn aanval en ohh en ik durf niet naar het toilet, want dan moet ik langs hem lopen. Nee, dat doe ik mezelf en hem niet aan en by the way: Flirten op afstand is veilig. En dat is helemaal goed voor nu. Maar ik lig in ieder geval nog in de markt en dat is toch fijn om te weten. Joehoe!

Elke dag zit ik hier wel een paar uurtjes, een heerlijke plek. De eigenaar is inmiddels helemaal ingesteld op mij en schuift meteen een krukje aan bij mijn nisje waarop ik mijn lassi’s en fruitsalads laat serveren.

Ik besluit wel een ander guesthouse te zoeken en kom terecht in Sakar, een soort van Ashram, waar je kunt overnachten voor 150 Roepies per nacht. Geweldig!

 Een bed en eigen badkamer en neem de 'wallview' maar voor lief als ik de gordijnen opentrek. Tja, wat wil je voor €2,40. Ik krijg nog wel even wat huisregels mee, voordat ik het pand verlaat: 'Niet roken, geen alcohol en voor 10 uur binnen zijn'  Ok, ha ha, kan ik mee leven.


Zeker als ik zie wat voor slobbewijk ik door moet ’s avonds alleen. Dan wil je wel voor 10 uur binnen zijn. En dan te bedenken dat ik dan later die week ’s avonds tot 2 keer toe word lastig gevallen in de franse wijk, waar je niks zou verwachten. Vanaf dat moment besluit ik mijn jurkjes niet meer aan te doen en lange pofbroeken en tshirts te gaan dragen. Maar nu moet ik wel echt iets gaan doen aan dat veel te harde bed in hier. Ik heb het voor 10 dagen geboekt, dus zacht slapen is een must.

Gelukkig bespaar ik hier wat geld en besluit met dat geld op zoek te gaan naar een nieuw matras in de veel te drukke agressieve Nehrustreet. Een paar uur later kom ik de Sakar binnen lopen met 4 tassen vol met kussens, wat nogal wat ogen opwerpt in dit oh zo stille klooster. Ook zo van 'the Mother', die me heel doordringend aankijkt als ik mijn kamer binnenkom. 'Ze zullen mij niet hebben', dacht ik. 'Vanaf vandaag slaap ik weer zacht.' Nu nog uitvogelen hoe dat rare mosquitonet werkt. Hmm, er zit geen haak aan het plafond.  4 dagen later en 40 muggenbeten verder, vind ik uit waar die rare stokken voor zijn in mijn bed. 'Auw'. Gelukkig nog 6 nachten om in dit tentje te slapen..ha ha.